Soapserie in real life...
Door: Deborah
25 April 2016 | Roemenië, Ghiroda
De afgelopen weken zijn voorbij gevlogen! We hebben zoveel gedaan en zoveel meegemaakt dat ik er niet aan toegekomen ben een blog te schrijven…Maar nu dan toch echt weer tijd voor nieuwtjes uit Roemenië.
Halverwege maart zijn de ouders van Geerke voor ruim drie dagen geweest. Ze hebben een leuke tijd gehad en wij niet minder! We zijn met hen in de auto (-bus die we van Ingrid mochten lenen) gestapt en naar een ontzettend mooi gedeelte van Roemenië gereden: ‘Natural Parcul Apuseni’. We hebben de hoogste bergen met sneeuwtoppen gezien en genoten van alles wat we om ons heen zagen. Van prachtige bergen en beekjes tot herten en overstekende zwijntjes haha! Aan de wegen zagen we dat wij deze drie maanden in een goede provincie van Roemenië wonen. De hoofdwegen (E-wegen) vanaf Timişoara zaten vol hobbels en gaten. We zagen auto’s voor ons slalommen en zijn dit zelf ook maar gaan doen, om de bus van Ingrid nog een beetje heel te houden!;) We hebben heel wat paard en wagens ingehaald en verbaasden ons over de vervallen hutjes die nog bewoond waren ook! Het was een geweldige ervaring!
Eind maart is de directrice van het kindertehuis voor drie weken op vakantie naar Nederland geweest. In die weken hadden Geerke en ik de verantwoording voor de kinderen. Iedere ochtend stonden we om 5:45 op om de dag op te starten. Daarnaast waren we druk met het huishouden, boodschappen, administratietaken en niet te vergeten: ons afstudeeronderzoek. Daar hadden we wel minder tijd voor, door alles wat er bij kwam kijken.
Verder leken we af en toe in een soapserie vol drama terecht gekomen te zijn. Er is een aanklacht bij de kinderbescherming tegen ons en de directrice ingediend. Zodra de directrice vertrokken was kwamen de moeder (met haar vriend) en oma van de drie jongste kinderen, die op de zigeunerkolonie geleefd hebben, om de kinderen te ‘stelen’. Het was een complot waar zij de kinderen in betrokken hebben. Ze manipuleren hen en de kinderen zijn er blind voor. Zo heeft D. zijn moeder gebeld dat de directrice weg was, dit als startsein en de volgende ochtend stonden ze op de stoep. Ze zeiden dat de maatschappelijk werker zelf maar kinderen moest maken, in plaats van die van hen af te pakken. De groepsleider die bij het gesprek was gaf aan dat hij tot 22:00 werkte en de kinderen voor die tijd terug zouden zijn, wanneer zij ze werkelijk zouden meenemen. Moeder heeft haar dochter M. (van tien jaar) gevraagd of zij niet kon zeggen dat ze door de directrice en door ons geslagen wordt. Dit om de kinderen op deze manier terug te krijgen. Na de aanklacht door moeder stond de kinderbescherming op de stoep en M. besloot te liegen en te vertellen dat de directrice haar slaat. De aanklacht tegen ons ontkende zij. Dit had tot gevolg dat de directrice een officiële aanklacht van de kinderbescherming kreeg, waarna M. naar een radiologisch centrum moest om onderzocht te worden, de politie ingeschakeld en allerlei papieren geregeld moesten worden. De kinderbescherming heeft naar de huisarts gebeld en gelukkig heeft deze sterk duidelijk gemaakt dat de kinderen absoluut niet geslagen worden, waardoor voorkomen werd dat TV ploegen naar Casa zouden komen. De situatie is complex, de moeder en oma van de kinderen vechten op dit moment tussen elkaar voor het terugkrijgen van de kinderen. Hierbij gaat het niet om de kinderen, maar alleen om het geld wat zij voor hen denken te krijgen. Vorige week kwam de vader op paard en wagen door de straat gereden en schreeuwde hij: ‘en zijn jullie weer geslagen?’ Waarop M. (zijn zoontje van tien jaar) terugriep: ‘wij worden helemaal niet geslagen’. De situatie bij zowel de moeder als de oma op de zigeunerkolonie is onleefbaar. Er staat zwart op wit dat minimale omstandigheden ontbreken, maar de kinderbescherming geeft aan terugplaatsing niet tegen te zullen houden, omdat de zigeuners gevaarlijk zijn en toch hun zin wel zullen krijgen. Kinderbescherming in Roemenië biedt geen bescherming aan het kind. Ik heb mij heel machteloos en gefrustreerd gevoeld, maar het nu overgegeven…De tijd zal uitwijzen wat er met de kinderen zal gebeuren. Wanneer zij terug zullen gaan zal hun toekomst verloren gaan, maar dit is ook geen houdbare situatie. Eén ding is zeker: er moet duidelijkheid komen. Aankomend weekend is het hier Pasen, dan zullen ze voor een week naar hun familie gaan, ik ben benieuwd hoe ze deze keer zullen terugkomen…
Een meisje wat na haar achttiende het kindertehuis verlaten heeft kwam op bezoek, zodra de directrice naar Nederland vertrokken was. Ze heeft honderd lei (geld eenheid in Roemenië) van haar zusje gestolen.
Het waren drie drukke weken, echt een uitdaging! Op enkele crisissen na (S. van 15 die uit het raam wilde klimmen, waar we achteraf hard met hem om hebben gelachen) hebben de kinderen zich goed gedragen en hebben wij hen daarom meegenomen voor een picknick. Onze collega’s wilden er graag een barbecue-picknick van maken en met het zonnetje erbij was het helemaal geslaagd, de kinderen hebben ervan genoten!
Tussendoor hebben we onze vrije momentjes gebruikt om verder te werken aan het onderzoek. Leuk om mee bezig te zijn na de verzameling van alle data, het begint nu echt vorm en richting te krijgen. Wel fijn om het bijna af te kunnen ronden, we zijn er letterlijk en figuurlijk bijna klaar mee! :P Volgende week zullen we de resultaten presenteren in ons team, waarvan twee collega’s at the moment vakantie hebben en een ander vorige week zijn ontslag heeft ingediend…Volgende week donderdag kom ik weer terug naar Nederland, wat klinkt dat al dichtbij! Het wordt nog lastig om hier afscheid te nemen en alles achter te laten, maar ik kijk er ook naar uit weer terug te zijn en mijn familie en vrienden weer te kunnen zien!
Halverwege maart zijn de ouders van Geerke voor ruim drie dagen geweest. Ze hebben een leuke tijd gehad en wij niet minder! We zijn met hen in de auto (-bus die we van Ingrid mochten lenen) gestapt en naar een ontzettend mooi gedeelte van Roemenië gereden: ‘Natural Parcul Apuseni’. We hebben de hoogste bergen met sneeuwtoppen gezien en genoten van alles wat we om ons heen zagen. Van prachtige bergen en beekjes tot herten en overstekende zwijntjes haha! Aan de wegen zagen we dat wij deze drie maanden in een goede provincie van Roemenië wonen. De hoofdwegen (E-wegen) vanaf Timişoara zaten vol hobbels en gaten. We zagen auto’s voor ons slalommen en zijn dit zelf ook maar gaan doen, om de bus van Ingrid nog een beetje heel te houden!;) We hebben heel wat paard en wagens ingehaald en verbaasden ons over de vervallen hutjes die nog bewoond waren ook! Het was een geweldige ervaring!
Eind maart is de directrice van het kindertehuis voor drie weken op vakantie naar Nederland geweest. In die weken hadden Geerke en ik de verantwoording voor de kinderen. Iedere ochtend stonden we om 5:45 op om de dag op te starten. Daarnaast waren we druk met het huishouden, boodschappen, administratietaken en niet te vergeten: ons afstudeeronderzoek. Daar hadden we wel minder tijd voor, door alles wat er bij kwam kijken.
Verder leken we af en toe in een soapserie vol drama terecht gekomen te zijn. Er is een aanklacht bij de kinderbescherming tegen ons en de directrice ingediend. Zodra de directrice vertrokken was kwamen de moeder (met haar vriend) en oma van de drie jongste kinderen, die op de zigeunerkolonie geleefd hebben, om de kinderen te ‘stelen’. Het was een complot waar zij de kinderen in betrokken hebben. Ze manipuleren hen en de kinderen zijn er blind voor. Zo heeft D. zijn moeder gebeld dat de directrice weg was, dit als startsein en de volgende ochtend stonden ze op de stoep. Ze zeiden dat de maatschappelijk werker zelf maar kinderen moest maken, in plaats van die van hen af te pakken. De groepsleider die bij het gesprek was gaf aan dat hij tot 22:00 werkte en de kinderen voor die tijd terug zouden zijn, wanneer zij ze werkelijk zouden meenemen. Moeder heeft haar dochter M. (van tien jaar) gevraagd of zij niet kon zeggen dat ze door de directrice en door ons geslagen wordt. Dit om de kinderen op deze manier terug te krijgen. Na de aanklacht door moeder stond de kinderbescherming op de stoep en M. besloot te liegen en te vertellen dat de directrice haar slaat. De aanklacht tegen ons ontkende zij. Dit had tot gevolg dat de directrice een officiële aanklacht van de kinderbescherming kreeg, waarna M. naar een radiologisch centrum moest om onderzocht te worden, de politie ingeschakeld en allerlei papieren geregeld moesten worden. De kinderbescherming heeft naar de huisarts gebeld en gelukkig heeft deze sterk duidelijk gemaakt dat de kinderen absoluut niet geslagen worden, waardoor voorkomen werd dat TV ploegen naar Casa zouden komen. De situatie is complex, de moeder en oma van de kinderen vechten op dit moment tussen elkaar voor het terugkrijgen van de kinderen. Hierbij gaat het niet om de kinderen, maar alleen om het geld wat zij voor hen denken te krijgen. Vorige week kwam de vader op paard en wagen door de straat gereden en schreeuwde hij: ‘en zijn jullie weer geslagen?’ Waarop M. (zijn zoontje van tien jaar) terugriep: ‘wij worden helemaal niet geslagen’. De situatie bij zowel de moeder als de oma op de zigeunerkolonie is onleefbaar. Er staat zwart op wit dat minimale omstandigheden ontbreken, maar de kinderbescherming geeft aan terugplaatsing niet tegen te zullen houden, omdat de zigeuners gevaarlijk zijn en toch hun zin wel zullen krijgen. Kinderbescherming in Roemenië biedt geen bescherming aan het kind. Ik heb mij heel machteloos en gefrustreerd gevoeld, maar het nu overgegeven…De tijd zal uitwijzen wat er met de kinderen zal gebeuren. Wanneer zij terug zullen gaan zal hun toekomst verloren gaan, maar dit is ook geen houdbare situatie. Eén ding is zeker: er moet duidelijkheid komen. Aankomend weekend is het hier Pasen, dan zullen ze voor een week naar hun familie gaan, ik ben benieuwd hoe ze deze keer zullen terugkomen…
Een meisje wat na haar achttiende het kindertehuis verlaten heeft kwam op bezoek, zodra de directrice naar Nederland vertrokken was. Ze heeft honderd lei (geld eenheid in Roemenië) van haar zusje gestolen.
Het waren drie drukke weken, echt een uitdaging! Op enkele crisissen na (S. van 15 die uit het raam wilde klimmen, waar we achteraf hard met hem om hebben gelachen) hebben de kinderen zich goed gedragen en hebben wij hen daarom meegenomen voor een picknick. Onze collega’s wilden er graag een barbecue-picknick van maken en met het zonnetje erbij was het helemaal geslaagd, de kinderen hebben ervan genoten!
Tussendoor hebben we onze vrije momentjes gebruikt om verder te werken aan het onderzoek. Leuk om mee bezig te zijn na de verzameling van alle data, het begint nu echt vorm en richting te krijgen. Wel fijn om het bijna af te kunnen ronden, we zijn er letterlijk en figuurlijk bijna klaar mee! :P Volgende week zullen we de resultaten presenteren in ons team, waarvan twee collega’s at the moment vakantie hebben en een ander vorige week zijn ontslag heeft ingediend…Volgende week donderdag kom ik weer terug naar Nederland, wat klinkt dat al dichtbij! Het wordt nog lastig om hier afscheid te nemen en alles achter te laten, maar ik kijk er ook naar uit weer terug te zijn en mijn familie en vrienden weer te kunnen zien!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
