Einde van het avontuur: weer terug in Nederland

Terwijl ik dit laatste reisverslag typ ben ik alweer twee weken in Nederland...Ik kijk terug op een bijzondere tijd met geweldige herinneringen en ook heftige momenten, het was een uitdaging waar ik veel van geleerd heb! Leuk dat jullie dit avontuur met mij gevolgd hebben!

Een week voordat wij weggingen hebben wij de drie kinderen die met Pasen naar de zigeunerkolonie zouden gaan voor het laatst gezien. Tijdens de week dat zij bij hun vader en oma op de kolonie waren heeft een groot gedeelte van de kolonie stennis bij de kinderbescherming geschopt en een aanklacht tegen misbruik ingediend tegen een jongen van vijftien uit Casa. De directrice en de kinderbescherming besloten dat de kinderen niet meer terug konden komen, de situatie is te ver uit de hand gelopen en wordt gevaarlijk voor het huis. Verder concludeerde de kinderbescherming dat de situatie op de zigeunerkolonie te slecht is voor re-integratie, waardoor zij besloten de kinderen naar een ander kindertehuis over te plaatsen. Wij hopen dat dit echt zal gebeuren, zodat de kinderen nog enige kansen voor de toekomst zullen hebben…

Onze laatste zaterdagavond in Casa besloten wij te stoppen met ons onderzoek en de rest in Nederland af te maken. Afgelopen dinsdag hebben wij onze scriptie ingeleverd, een heerlijk gevoel! De resultaten hebben we in het team gepresenteerd en onze collega’s waren enthousiast over de resultaten. Ze gaan er in de praktijk mee aan de slag en dat was ook de bedoeling van ons onderzoek, waardoor wij er tevreden op terugkijken! De psycholoog was zo enthousiast dat hij de eerste tien minuten van het gesprek met de kinderbescherming over het onderzoek heeft verteld :)
Ons laatste weekend was het Pasen in Roemenië en op Tweede Paasdag hebben wij de de opstandingsmars meegelopen in Timişoara, waarna er een open dienst was in het rozenpark, een geweldige ervaring met mooie muziek en allerlei sprekers. We hadden de oudste kinderen meegenomen en ook zij hebben ervan genoten! Na de dienst hebben we met hen bij de Mac gegeten en toen we daarna naar huis wilden gaan stond David Lela, een bekende christelijke zanger in Roemenië, op het plein te zingen. Allerlei mensen kwamen eromheen staan en zongen met hem mee, totdat de politie eraan kwam en zei dat ze moesten stoppen. We kwamen nog een collega tegen en bleven dus nog even gezellig in de stad om daarna met de kids terug naar huis te gaan.

De laatste dagen vlogen om en woensdagavond was het tijd voor afscheid: dikke knuffels en een ‘tot de volgende keer’, want ja terugkomen dat doen we zeker! Terwijl de kinderen sliepen pakten wij onze koffers veelstevol, de zwaarste was 25,6 kilo en jaja de volgende ochtend om 5:30 kwamen we er zonder problemen door op het vliegveld (terwijl de max. toch echt 23 kilo is)! :)
We kwamen aan op Dortmund in Duitsland en wat was ik blij om Marinda en Jarno (die mij kwamen halen) weer te zien! Ze hebben me van de ene verassing in de andere laten vallen en ervoor gezorgd dat ik het eerste weekend thuis niets anders kon dan genieten! Ik vond het lastig om Ingrid en de kinderen in Casa los te moeten laten, maar ik vond het fijn om mijn lieve familie en vrienden in Nederland weer te zien! De eerste week had ik nodig om te landen en alles weer op te pakken, wat ondertussen gewoon doorgegaan is…Ondertussen ben ik weer aardig geland en ben ik hard bezig met de laatste afrondingsopdrachten voor mijn studie, op naar mijn diploma SPH!