Time flies when you're having fun! :D
12 Maart 2016 | Roemenië, Ghiroda
De tijd lijkt wel voorbij te vliegen, vorige week rond deze tijd liep ik in Boekarest… Wat hebben we daar genoten! Op vrijdagavond pakten we onze spullen en rond half tien ’s avonds was het tijd om te gaan. Eén van de kinderen rende nog snel mee naar buiten om ons uit te zwaaien en tegen de taxichauffeur te zeggen dat hij ons echt naar station Timişoara Nord moest brengen. Het taxiritje was nog een hele belevenis met een chauffeur die nogal moeite had met optrekken, wij konden ons lachen toch echt niet inhouden! Op het station aangekomen stond er een oude trein klaar voor vertrek en na even gecheckt te hebben of dit de nachttrein naar Boekarest was, gingen wij op zoek naar onze plaatsen. Een conducteur probeerde ons nog bedden aan te smeren,maar na een glimp naar binnen geworpen te hebben, hadden wij snel gekozen en zochten we onze zitplaatsen op! De nachttrein was terrible, maar leuk om een keer meegemaakt te hebben! Het was ontzettend druk, benauwd, we hadden nauwelijks beenruimte en het stonk. Ik vond het een gekke ervaring om iedereen in de meest onmogelijke houdingen te zien slapen, nadat ik rond 1:00 voor de eerste keer in slaap gevallen en weer wakker geworden was. Rond 4:00 vond de conducteur het nodig om ruzie met een passagier te maken en nee dit ging er niet zachtjes aan toe! Op sommige plaatsen kwam de trein nauwelijks vooruit, later hoorde ik dat het spoor op die gedeelten zo zwak is, dat de trein er wel zo langzaam moet rijden. Terwijl het buiten langzaam licht werd kwamen wij na tien uur aan in Boekarest! Het eerste wat we zagen waren mega vuilnisbelten en hutjes waarvan we hoopten dat er niemand zou wonen, maar waar we toch echt mensen zagen lopen.
Op het station aangekomen wachtte een vriend van Elisei (een jongen uit de kerk in Ghiroda) ons op. Hij hield voorzichtig een briefje met daarop ‘Deborah’ naar boven, dus we hadden hem al snel gevonden! Hij stelde zich voor als Claudiu, onze tas werd meteen overgenomen en hij gaf zijn eigen buskaart, die wij het weekend mochten gebruiken. Vervolgens gingen wij op weg naar ons hotelletje voor dit weekend: de campus van de theologische universiteit in Boekarest! Haha we waren benieuwd wat ons te wachten stond. We waren aan dit adres gekomen via Elisei, die hier gestudeerd heeft. Nadat wij hem gevraagd hadden naar ‘a good place to stay’, heeft hij een kamer op deze campus geregeld. Op de campus aangekomen verbaasden wij ons over het mooie gebouw, de glimmende vloer en de rust die er heerste. We kregen een ruime kamer met eigen badkamer, daar konden we het wel een weekendje uithouden! We besloten om eerst even te gaan rusten, zoveel hadden we namelijk niet geslapen in de nachttrein…Om elf uur kregen we een appje van Claudiu: ‘I hope I don’t wake you up…’, met daarin foto’s en zelfs maps afbeeldingen van dingen die we in Boekarest konden bezoeken. We werden door een andere student naar de metro gebracht. Bij de metro kreeg ik Claudiu’s maandkaart en kocht hij een dagkaartje voor Geerke en nee hij wilde echt geen geld van ons aannemen. Hij kocht zelfs een dagkaartje voor zichzelf om door de poortjes mee te kunnen en ons de weg uit te leggen.
Daarna gingen we op naar Casa Poporului (het volkshuis). Het was enorm druk en heet binnen, waardoor we besloten het bij de buitenkant te laten en naar het Cismigiu park te gaan. In het park genoten we van de zon en van alles wat we zagen. Het was heerlijk weer, het leek wel voorjaar! In het park vroegen we de weg naar de oude stad. De man gaf aan een beetje Engels te kunnen en zei: ‘I think it is 50 centimetre’ ‘Oh you mean 50 metre haha!’ In de stad zagen we enorme gebouwen. Boekarest (en ook de rest van Roemenië) kent twee uitersten: rijk en arm, met daartussen de middenklasse. Claudiu vertelde ons dat de rijken door corruptie steeds rijker worden, waaronder de middenklasse lijdt. De armen leven in survivalstand. Toen we ’s avonds bij de Mac aten, zagen we bijvoorbeeld een man die een restje eten uit de prullenbak haalde en dit op at…
Rond zes uur begon het te schemeren en werd de sfeer grimmiger in de stad, waardoor we besloten naar huis te gaan. Vanaf de metro wisten we de weg niet helemaal meer en doordat het donkerder werd vroegen we een oudere man of hij ons kon helpen. Hij sprak geen Engels, maar in het Roemeens kregen we het voor elkaar dat hij ons bij de juiste bushalte bracht en kwamen we veilig terug op de campus. De man snapte alleen totaal niet wat wij daar moesten zoeken…’Dat is toch alleen voor jongens?’ zei hij.
Na deze geweldige dag hadden we weinig energie meer over en kwamen de lachkriebels naar boven, want ja daar lagen we dan voor pampus op de campus!
Op zondagochtend zijn we met twee studenten van de campus naar een internationale kerkdienst in Boekarest geweest. We werden hartelijk verwelkomt en het was een mooie dienst en ja of je het gelooft of niet, we gingen zelfs met een bloem naar huis! De eerste week van maart is vrouwenweek in Roemenië, dus vandaar…;) ’s Middags liet Claudiu nog wat van de stad zien en ’s avonds zijn we naar een kerk geweest waar veel ex-verslaafden komen. De aanbidding was dan ook heel krachtig en puur, bijzonder om mee te maken! Toen we maandagochtend rond acht uur de campus uit wilden lopen om nog wat lekkers voor de terugreis te halen, kwam onze ‘bodyguard’ (Claudiu) eraan gesprint: ‘Goodmorning girls, how was your night?’ Hij herinnerde ons aan het ontbijt (waar hij de avond daarvoor een berichtje over gestuurd had) en nee daar kwamen we toch echt niet meer onderuit haha dus hebben we tussen alle studenten (die zich afvroegen wat die twee meiden er deden;p) ontbeten. Onderweg naar het station was het superdruk: ‘Bucharest by week’. Van de bus naar een metro renden we na een overstap naar onze trein, we hadden nog 3 minuten…Precies genoeg om nog snel een foto met onze bodyguard te maken, in de trein te springen en Boekarest goodbey te zeggen... Na dit heerlijke weekend kwamen we maandagavond weer ‘thuis in Timişoara’.
Na deze break hebben we afgelopen week weer hard aan ons onderzoek gewerkt. We zijn druk bezig met interviews en observaties. We typen tot we er een punthoofd van krijgen! Tijdens een interview met de psycholoog, in de stad, kwamen we Diana tegen. We hebben haar vorig jaar november in het vliegtuig ontmoet. Donderdagavond hebben we met haar afgesproken, was erg gezellig! Via haar kunnen we in contact komen met een sociaal werker in een ander kindertehuis, ook tipte Diana ons aan een hotelletje in Budapest. Leuk om via via aan contacten te komen en naast het werken op de groep en aan het onderzoek ook te ontspannen en leuke dingen te ondernemen!
Op het station aangekomen wachtte een vriend van Elisei (een jongen uit de kerk in Ghiroda) ons op. Hij hield voorzichtig een briefje met daarop ‘Deborah’ naar boven, dus we hadden hem al snel gevonden! Hij stelde zich voor als Claudiu, onze tas werd meteen overgenomen en hij gaf zijn eigen buskaart, die wij het weekend mochten gebruiken. Vervolgens gingen wij op weg naar ons hotelletje voor dit weekend: de campus van de theologische universiteit in Boekarest! Haha we waren benieuwd wat ons te wachten stond. We waren aan dit adres gekomen via Elisei, die hier gestudeerd heeft. Nadat wij hem gevraagd hadden naar ‘a good place to stay’, heeft hij een kamer op deze campus geregeld. Op de campus aangekomen verbaasden wij ons over het mooie gebouw, de glimmende vloer en de rust die er heerste. We kregen een ruime kamer met eigen badkamer, daar konden we het wel een weekendje uithouden! We besloten om eerst even te gaan rusten, zoveel hadden we namelijk niet geslapen in de nachttrein…Om elf uur kregen we een appje van Claudiu: ‘I hope I don’t wake you up…’, met daarin foto’s en zelfs maps afbeeldingen van dingen die we in Boekarest konden bezoeken. We werden door een andere student naar de metro gebracht. Bij de metro kreeg ik Claudiu’s maandkaart en kocht hij een dagkaartje voor Geerke en nee hij wilde echt geen geld van ons aannemen. Hij kocht zelfs een dagkaartje voor zichzelf om door de poortjes mee te kunnen en ons de weg uit te leggen.
Daarna gingen we op naar Casa Poporului (het volkshuis). Het was enorm druk en heet binnen, waardoor we besloten het bij de buitenkant te laten en naar het Cismigiu park te gaan. In het park genoten we van de zon en van alles wat we zagen. Het was heerlijk weer, het leek wel voorjaar! In het park vroegen we de weg naar de oude stad. De man gaf aan een beetje Engels te kunnen en zei: ‘I think it is 50 centimetre’ ‘Oh you mean 50 metre haha!’ In de stad zagen we enorme gebouwen. Boekarest (en ook de rest van Roemenië) kent twee uitersten: rijk en arm, met daartussen de middenklasse. Claudiu vertelde ons dat de rijken door corruptie steeds rijker worden, waaronder de middenklasse lijdt. De armen leven in survivalstand. Toen we ’s avonds bij de Mac aten, zagen we bijvoorbeeld een man die een restje eten uit de prullenbak haalde en dit op at…
Rond zes uur begon het te schemeren en werd de sfeer grimmiger in de stad, waardoor we besloten naar huis te gaan. Vanaf de metro wisten we de weg niet helemaal meer en doordat het donkerder werd vroegen we een oudere man of hij ons kon helpen. Hij sprak geen Engels, maar in het Roemeens kregen we het voor elkaar dat hij ons bij de juiste bushalte bracht en kwamen we veilig terug op de campus. De man snapte alleen totaal niet wat wij daar moesten zoeken…’Dat is toch alleen voor jongens?’ zei hij.
Na deze geweldige dag hadden we weinig energie meer over en kwamen de lachkriebels naar boven, want ja daar lagen we dan voor pampus op de campus!
Op zondagochtend zijn we met twee studenten van de campus naar een internationale kerkdienst in Boekarest geweest. We werden hartelijk verwelkomt en het was een mooie dienst en ja of je het gelooft of niet, we gingen zelfs met een bloem naar huis! De eerste week van maart is vrouwenweek in Roemenië, dus vandaar…;) ’s Middags liet Claudiu nog wat van de stad zien en ’s avonds zijn we naar een kerk geweest waar veel ex-verslaafden komen. De aanbidding was dan ook heel krachtig en puur, bijzonder om mee te maken! Toen we maandagochtend rond acht uur de campus uit wilden lopen om nog wat lekkers voor de terugreis te halen, kwam onze ‘bodyguard’ (Claudiu) eraan gesprint: ‘Goodmorning girls, how was your night?’ Hij herinnerde ons aan het ontbijt (waar hij de avond daarvoor een berichtje over gestuurd had) en nee daar kwamen we toch echt niet meer onderuit haha dus hebben we tussen alle studenten (die zich afvroegen wat die twee meiden er deden;p) ontbeten. Onderweg naar het station was het superdruk: ‘Bucharest by week’. Van de bus naar een metro renden we na een overstap naar onze trein, we hadden nog 3 minuten…Precies genoeg om nog snel een foto met onze bodyguard te maken, in de trein te springen en Boekarest goodbey te zeggen... Na dit heerlijke weekend kwamen we maandagavond weer ‘thuis in Timişoara’.
Na deze break hebben we afgelopen week weer hard aan ons onderzoek gewerkt. We zijn druk bezig met interviews en observaties. We typen tot we er een punthoofd van krijgen! Tijdens een interview met de psycholoog, in de stad, kwamen we Diana tegen. We hebben haar vorig jaar november in het vliegtuig ontmoet. Donderdagavond hebben we met haar afgesproken, was erg gezellig! Via haar kunnen we in contact komen met een sociaal werker in een ander kindertehuis, ook tipte Diana ons aan een hotelletje in Budapest. Leuk om via via aan contacten te komen en naast het werken op de groep en aan het onderzoek ook te ontspannen en leuke dingen te ondernemen!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
