M'n plekje in Casa weer gevonden! :)

Heerlijk in het zonnetje (wat door het open dakraam schijnt) typ ik dit eerste reisverslag van de drie maanden die ik hier mag wonen. :) De eerste week is alweer voorbij, al lijkt het alsof we er al veel langer zijn!

Na alle voorbereidingen was het een week geleden dan toch echt tijd om afscheid te nemen en met al onze spullen in het vliegtuig naar Timişoara te stappen...Aangekomen op het Roemeense vliegveld zijn wij met de derde taxi (de eerste was te klein voor onze koffers, de tweede vond het ritje te kort, maar de derde had geen reden om ons af te wimpelen :P) richting ons huisje voor de komende tijd gegaan. De jongste kinderen lagen al op bed, waardoor we lekker rustig thuiskwamen en konden bijpraten met Ingrid (de directrice).
Even later kwamen de oudste kinderen thuis en brachten onze koffers naar boven, ideaal! Ze waren blij ons weer te zien en wij vonden het heerlijk om weer terug te zijn, al vond ik het best een gek idee om nu geen twee weken, maar drie maanden te blijven. Eén van de kinderen begon er al over het heel gek te zullen vinden als we na de drie maanden weggaan. Haha daar denken we nog maar niet aan, de komende tijd zullen we hard gaan genieten, werken en aan de slag gaan voor ons afstudeeronderzoek.

De zolderkamer van het kindertehuis hebben wij omgebouwd tot een gezellige ruimte waar we het wel drie maanden vol houden:) Zelfs de koelkast uit het tuinhuisje is door de begeleiders op onze kamer gezet...
Toen we er aankwamen roken we alleen een merkwaardige luchtje en wie onze verhalen rond de kerst gelezen heeft, weet vast al wel waar wij meteen aan dachten..;P En jahoor de volgende dag vond ik een half vergane muis in de berging achter onze kamer. We hebben em meteen weg laten halen en zijn er gelukkig geen één meer tegengekomen :)

Naast ons afstudeeronderzoek werken wij 16 uur in de week op de groep. Omdat wij drie maanden als vrijwilliger zullen werken moesten hiervoor papieren ingevuld worden, in Roemenië is het papierwerk erg belangrijk. Ook zijn wij hiervoor naar de ARBO arts geweest waar wij een medische keuring kregen. Maar we zijn goedgekeurd hoor haha :)

Gisteren hebben wij ons afstudeeronderzoek aan het team uitgelegd en ondanks dat ze het een gek idee vinden dat wij hen zullen observeren en interviewen vinden ze het allemaal prima en staan ze er voor open om ons te helpen. Ik probeer in vrije momentjes aan mijn cursus Roemeens verder te gaan, zodat ik de begeleiders en kinderen beter kan verstaan en ook in het Roemeens met hen kan praten.

De kinderen hebben volgende week voorjaarsvakantie en de vijf kleintjes zijn vandaag voor een weekje naar hun ouders vertrokken. Twee van de kinderen zijn naar hun oma en vader in een zigeunerkolonie en ik mocht mee om hen er te brengen. Ik stond versteld van de manier waarop deze mensen leven. Mijn voeten zogen vast in de modder om het huis en binnen lag tussen alle rommel een vers, net geslacht varken op de tafel. De kinderen vertelden blij dat ze de tong vanavond zullen eten, terwijl deze nog in de kop zat, jakkie ik griezelde bij het idee alleen al...
Na er even geweest te zijn lieten wij de kinderen bij hun oma en vader achter. Gek idee dat zij een week op zo'n andere manier leven, ik ben heel benieuwd hoe ze terugkomen!

Ciau lieve mensen, pe curand (tot snel)! :)